Net als mijn 'maman' ben ik sinds mijn kinderjaren gepassioneerd door de naaikunst. Als klein meisje heb ik steeds goed geobserveerd hoe mijn moeder de kleedjes en pakjes voor mezelf en mijn broertjes en zusjes naaide. Op 12-jarige leeftijd ben ik dan zelf, met de restjes die zij achterliet, kleine popjes beginnen maken die op dat moment enorm populair waren bij de kinderen in mijn klas en dorp. Vooral de op maat gemaakte kleertjes voor die popjes – die ik kon inruilen voor spulletjes waar we thuis geen geld voor hadden - hadden veel succes. Het is op die manier dat ik de droom begon te koesteren om ooit een grote couturière te worden.
Op het moment dat ik een keuze moest maken wat ik wilde studeren, heb ik echter voor iets anders gekozen. In de Congolese cultuur, waar de vrouw gemarginaliseerd wordt en al te snel georiënteerd wordt naar het vak van naaister, wilde ik vooral aantonen dat vrouwen ook hogere studies kunnen aanvatten. Het is op die manier dat ik twee jaar geleden afgestudeerd ben in de optie 'Langues et Affaires'. Alhoewel ik gedurende die hele periode mijn droom opzij heb moeten zetten, ben ik mijn talent als naaister blijven koesteren. Ik maakte mooie outfits voor mezelf en m'n vriendinnen.
 |
| Mijn moeder, Dorcas |
Enkele maanden geleden heb ik dan besloten om de draad van m'n droom letterlijk en figuurlijk terug op te nemen. Et voilà : 'L'aiguille de Jolie' is een feit. In dit atelier dat ik samen mijn mijn moeder heb opgericht, maak ik kleren (hemden, jurken, kostuums,...), maar ook origineler stukken als schorten, handtassen, tapijtjes enz. Hierbij maken we vooral gebruik van de typische Afrikaanse 'pagnes', maar verwerken we ook materialen van op de lokale tweedehandsmarktjes.
Dit atelier stelt me niet alleen in staat om mijn passie uit te leven en om mijn creatieve talent verder te ontwikkelen. Wat nog belangrijker is, is dat het mijn moeder in staat stelt om een zelfstandiger leven te leiden. Voorheen was ze afhankelijk van wat ik aan haar kon afstaan van mijn magere loontje als receptioniste van een hotel. Vandaag kan ze, met datgene wat we verdienen, instaan voor haar eigen levensonderhoud. Op deze manier kan ik haar iets teruggeven voor wat ze mij lang geleden geleerd heeft.
 |
| en haar kleine dochter :-) |
